Aktualności - Kraków - Mały Rynek 7

W każdą sobotę i niedzielę przy zamówieniu przez rodzica dania głównego
dzieci do lat 12-u otrzymują gratis dowolne danie z "menu dziecięcego".

Zapraszamy!!!

Miejsce, w którym powstała restauracja Bierhalle jest niezwykłe i pełne historii, która czai się na naszych Gości w każdym zakamarku lokalu. Najstarsze części owej kamienicy datuje się na XIV w, o czym świadczą jej mury wzniesione z dużych gotyckich cegieł, znacznie odbiegających rozmiarem oraz topornym wykoananiem od smuklejszych, mniejszych barokowyc odpowiedników.

Pod koniec wieku XV została zakupiona przez niejakiego Mikołaja Bielicza, bogatego krakowskiego mieszczanina i oddana do użytku księżom spowiednikom mariackim, którzy rezydowali tu aż do wieku XVIII.

Ciekawie prezentują się stropy z bliżej nieokreślonego drzewa iglastego, przykrywające wnętrza restauracji Bierhalle.

Należy tu wspomnieć, iż sufit w sali barowej nie zachował się do dzisiejszych czasów, a to, co możemy oglądać, jest jedynie późniejszą rekonstrukcją bez wartości historycznej, pozostałe zaś, to zapewne działa krakowskich cieśli z wieku XVIII.

Ów ciekawy element architektoniczny to absolutny unikat, portal schodkowy, czerostopniowy, zamknięty łukiem dwuramiennym. O jego bogactwie świadczy nie tylko kunszt wykonania, ale także sam materiał z którego został wykuty, bowiem w średniowiecznej Polsce kamień był stosunkowo drogi, toteż wykańczano nim jedynie poszczególne elementy architektoniczne, w tym takze portale wejściowe.

W nadprożu ciągną się laskowania tj. wypukłe wałeczki pionowe oraz poziome, biegnące równolegle do schodkowych ościeży, krzyżujące się pod kątem prostym. Światło portalu siega 2,3m, szerokość 0,8m, zaś samo rozglifienie, czyli głębokość z jaką osadzono ościeża wynosi 13cm.

We wnętrzu restauracji uwagę przyciąga tradycyjny nowożytny portal w formie prostych, kamiennych ościeżnic z płaskim nadprożem. Jego powierzchnia, począwszy od wysokości 0,5m od posadzki ma płytkie, wklęsło-wypukłe profilowania. W nadprożu zaś widnieje inskrypcja wykoanana czarną farbą, litery przybierają formę tzw. kapitały rzymskiej, natomiast cyfry, formę arabską: "VTIQ MORI, A D 158...".

Jej treśc jest niekompletna, a ubytki wypełniono kitami oraz zaprawą murarską.